-
1 ἵππος
ἵππος, ὁ, das Pferd, Roß, ἡ, die Stute, von Hom. an, der am häufigsten das fem. braucht, überall; wo Hom. die Geschlechter besonders be, eichnen will, sagt er ϑήλεες ἵπποι, Il. 5, 269, ἵπποι ϑήλειαι, 11, 681 Od. 4, 636, ἄρσενες ἵπποι, 13, 81; oἱ ἵπποι sind häufig die Rosse vor den Kampfwagen, u. nicht selten der Streitwagen selbst, wie ἀφ' ἵππων, vom Wagen herab, Il. 5, 13. 19, ἵππων ἐπιβησόμενος, im Begriff, auf den Wagen zu steigen, 46, καϑ' ἵππων ἆλτο, er sprang vom Wagen herab, 111, τοὺς ἐξ ἵππων βῆσε, aus dem Wagen, 163, öfter. Ggstz πεζοί, Od. 14, 267; λαός τε καὶ ἵπποι, die Schaar der Fußkämpfer u. die Edlen, die auf den Wagen kämpfen, Il. 18, 153; so auch κοσμῆσαι ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας, 2, 554. 16, 167. 20, 157. Reiterei kommt im Homer noch gar nicht vor. Hom. nennt die Rosse ἀερσίποδες, Il. 23, 475, αἴϑωνες, καλλίτριχες, μώνυχες, ὑψηχέες, ὠκέες, ὠκύποδες; Pind. ἀκαμαντόποδες, Ol. 3, 4, σιδηροχάρμης, P. 2, 2, ἀελλόποδες u. ä. – Ἡ ἵππος, die Reiterei, Her. 1, 80; χιλίη ἵππος, μυρίη, tausend Mann Reiterei, 5, 63. 7, 41, wie Aesch. ἵππου μελαίνης τριςμυρίας, Pers. 307, vgl. 294; διακοσία Thuc. 1, 62; Xen. Cyr. 4, 6, 2 u. A. – Bei Ath. VII, 304 e Name eines Fisches, vielleicht Seepferdchen, vgl. ἱππίδιον. – Die weiblichen Geschlechtstheile, Arist. H. A. 6, 18; Ael. H. N. 4, 11 καὶ τῶν γυναικῶν τὰς ἀκολάστους ὑπὸ τῶν σεμνοτέρως αὐτὰς εὐϑυνόντων καλεῖσϑαι ἵππους. – Ein Fehler der Augen, wenn sie sich stets auf u. zu bewegen, das Zwinkern, Medic. – In den Zusammensetzungen drückt es zuweilen den Begriff des sehr Großen, Uebermäßigen aus, wie auch bei uns "pferdemäßig" gesagt wird. Vgl. ἱππόκρημνος, ἱππόπορνος.
-
2 ἵππος
ἵππος, ὁ, das Pferd, Roß, ἡ, die Stute; wo Hom. die Geschlechter besonders bezeichnen will, sagt er ϑήλεες ἵπποι, ἵπποι ϑήλειαι, ἄρσενες ἵπποι; o ἱ ἵπποι sind häufig die Rosse vor den Kampfwagen, u. nicht selten der Streitwagen selbst, wie ἀφ' ἵππων, vom Wagen herab, ἵππων ἐπιβησόμενος, im Begriff, auf den Wagen zu steigen, καϑ' ἵππων ἆλτο, er sprang vom Wagen herab, τοὺς ἐξ ἵππων βῆσε, aus dem Wagen; λαός τε καὶ ἵπποι, die Schar der Fußkämpfer u. die Edlen, die auf den Wagen kämpfen. Reiterei kommt im Homer noch gar nicht vor.. Ἡ ἵππος, die Reiterei; χιλίη ἵππος, μυρίη, tausend Mann Reiterei. Name eines Fisches, vielleicht Seepferdchen. Die weiblichen Geschlechtsteile. Ein Fehler der Augen, wenn sie sich stets auf u. zu bewegen, das Zwinkern. In den Zusammensetzungen drückt es zuweilen den Begriff des sehr Großen, Übermäßigen aus, wie auch bei uns »pferdemäßig« gesagt wird -
3 πολύ-ϊππος
πολύ-ϊππος, viele Pferde habend; Il. 13, 171; Schol. Aesch. Pers. 799.
-
4 πλάξ-ιππος
πλάξ-ιππος, dor. statt πλήξιππ ος, Pind.
-
5 πλήξ-ιππος
πλήξ-ιππος, Rosse stachelnd, spornend, tummelnd; Hom., Hes. u. sp. D., Beiwort ritterlicher Helden, wie ἱππόδαμος; Pind. πλάξιππος.
-
6 πάρ-ιππος
-
7 τρί-ιππος
τρί-ιππος, mit drei Pferden, τὸ τρίιππον, Dreigespann, Gloss.
-
8 ταράξ-ιππος
ταράξ-ιππος, Pferde scheuchend, in Verwirrung bringend. – In Olympia hieß so ein Altar, wahrscheinlich nahe am Ende der Rennbahn, Paus. 6, 20. 10, 37, 4.
-
9 ταχύ-ιππος
ταχύ-ιππος, schnell zu Pferde, VLL.
-
10 τέθρ-ιππος
-
11 φίλ-ιππος
-
12 μόν-ιππος
μόν-ιππος, ein einzelnes Pferd, Rennpferd, μονίπποις ἆϑλα τιϑέντες, Plat. Legg. VIII, 834 b; bei Xen. Cyr. 6, 4, 1 den ἵπποις ὑπὸ τοῖς ἅρμασι entgegengesetzt. – Der mit einem Pferde einen Wettkampf anstellt, Eust. 1539, 29, Poll. 1, 141.
-
13 κρύψ-ιππος
κρύψ-ιππος, vom Pferde verdeckt, spöttische Verdrehung des Namens Χρύσιππος, deren Veranlassung D. L. 7, 182 erzählt.
-
14 κρατήσ-ιππος
κρατήσ-ιππος, zu Pferde, im Wettrennen od. Wettfahren siegend, ἅρμα Pind. N. 9, 9.
-
15 κτήσ-ιππος
κτήσ-ιππος, Pferde besitzend, vgl. Luc. Fugit. 26. – S. Nom. pr.
-
16 κάλλ-ιππος
κάλλ-ιππος, mit schönen Pferden, Sp.
-
17 εὔ-ιππος
εὔ-ιππος, mit guten Rossen, H. h. Apoll. 210; Τυνδαρίδαι, Ἀμαζόνες, wohlberitten, Pind. Ol. 3, 41. 8, 47 u. öfter; Κυράνα, gute Pferde habend, P. 4, 2; Tragg. öfter, δῶρον εὔιππον, Geschenk guter Pferde, Soph. O. C. 715; auch in Prosa, Xen. Cyr. 5, 5, 5, im superl.
-
18 δύς-ιππος
-
19 μελάν-ιππος
μελάν-ιππος, mit schwarzen Pferden, νύξ, Aesch. frg. 64 bei Ath. XI, 469 f.
-
20 διώξ-ιππος
διώξ-ιππος, Rosse antreibend; Κυράνα Pind. P. 9, 4; μύωψ Qu. Maec. 6 (VI, 253).
См. также в других словарях:
Ἵππος — masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἵππος — horse masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ίππος — I Μονάδα μέτρησης της ισχύος που συμβολίζεται με CV (γαλλικά, Cheval Vapeur) ή HP (αγγλικά, Horse Power). H μονάδα CV χρησιμοποιείται κυρίως για τη μέτρηση ισχύος μηχανών και ισούται με 75 χιλιογραμμόμετρα ανά δευτερόλεπτο ή 736 W. Ο βρετανικός ι … Dictionary of Greek
ίππος — ο 1. άλογο: Εκτρέφει ίππους. 2. όργανο για τη γυμναστική που έχει σχήμα ίππου. 3. μονάδες μέτρησης της δύναμης των μηχανών: Κινητήρας σαράντα ίππων … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Δούρειος Ίππος — Κολοσσιαίο ξύλινο ομοίωμα αλόγου, που, σύμφωνα με τη μυθολογία, κατασκεύασαν οι Αχαιοί και το χρησιμοποίησαν ως τέχνασμα για την εκπόρθηση της Τροίας. Η ιδέα του τεχνάσματος ανήκε στον Οδυσσέα και την κατασκευή του τεράστιου ομοιώματος ανέλαβε ο… … Dictionary of Greek
Οκτώβριος ίππος — Εξιλαστήριο άλογο, που το θυσίαζαν κάθε χρόνο στη Ρώμη. Θυσία αλόγων γινόταν στα αρχαία χρόνια σε σπάνιες περιπτώσεις. Το αίμα του αλόγου που θυσιαζόταν στη Ρώμη, ανακατευόταν από τις Εστιάδες με τη στάχτη μοσχαριών και αποτελούσε καθαρτήριο… … Dictionary of Greek
δούρειος ίππος — ο 1. το ξύλινο άλογο που επινόησε ο Οδυσσέας, με το οποίο οι Έλληνες ξεγέλασαν τους Τρώες και κυρίεψαν την Τροία. 2. μτφ., δόλιο μέσο, ενέδρα … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Ἵππω — Ἵππος masc nom/voc/acc dual Ἵππος masc gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἵππω — ἵππος horse masc/fem nom/voc/acc dual ἵππος horse masc/fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἱπποί — Ἱππός masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἱππῶν — Ἱππός masc gen pl Ἱππώ fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)